Liputan kesihatan sejagat di seluruh negara sedang dilancarkan di negara ini. Untuk mencapai kejayaan, pelaksanaan dan pelaksanaan yang cekap diperlukan.
Institusi utama mana-mana masyarakat melaksanakan fungsi dan asas setiap sistem ini sama ada kesihatan atau ekonomi adalah sama. Tujuan asas sistem kesihatan adalah untuk menyediakan perkhidmatan kesihatan kepada semua anggota masyarakat melalui pelbagai fungsi. Sebarang penyediaan perkhidmatan kepada seseorang hanyalah pertukaran ekonomi di mana seseorang menjual dan yang lain membeli. Jadi, ini jelas melibatkan pertukaran wang.
Untuk berfungsi dengan cekap sistem kesihatan perlu ada kejelasan tentang bagaimana sistem itu akan dibiayai. Sistem kesihatan yang berjaya terdiri daripada dua komponen. Pertama, bagaimana wang disediakan untuk membiayainya dan kedua, apabila dana tersedia bagaimana perkhidmatan akan disediakan kepada pengguna.
Negara-negara maju di dunia telah mewujudkan sistem unik yang sesuai dengan keperluan negara mereka. Sebagai contoh, Jerman mempunyai insurans kesihatan sosial yang wajib diambil oleh semua rakyat. United Kingdom telah merangka rangka kerja dasarnya sendiri untuk negara kebajikan. Selepas perang dunia kedua, United Kingdom menghadapi masalah sosial dan kewangan dan oleh itu mereka membangunkan sistem kebajikan yang menyediakan lima perkhidmatan asas kepada semua rakyat. Perkhidmatan ini termasuk perumahan, penjagaan kesihatan, pendidikan, pencen untuk warga emas dan faedah untuk penganggur. Sistem penjagaan kesihatan mereka yang dipanggil NHS (Skim Kesihatan Kebangsaan), sebahagian daripada lima dimensi kebajikan di UK, memastikan penyampaian perkhidmatan penjagaan kesihatan percuma kepada semua rakyatnya kerana keseluruhan kos penyediaan perkhidmatan ditanggung oleh kerajaan melalui kutipan cukai.
Amerika Syarikat mempunyai kemudahan insurans kesihatan swasta sukarela di mana premium direka berdasarkan risiko kesihatan yang terlibat, walaupun insurans ini tidak wajib untuk warganegara. Singapura telah merumuskan Akaun Simpanan Perubatan (MSA) yang merupakan akaun simpanan yang diperlukan oleh semua orang dan wang daripada akaun ini hanya boleh digunakan untuk perkhidmatan berkaitan kesihatan.
Aspek yang paling penting dalam mana-mana jenis sistem kesihatan di sesebuah negara ialah tentang bagaimana wang atau dana akan tersedia untuk menyediakan perkhidmatan kesihatan. Pertama, dana ini mestilah mencukupi untuk menampung keseluruhan penduduk. Kedua, apabila dana ini cukup tersedia, ia mesti digunakan secara berkesan dengan ketelusan maksimum. Kedua-dua aspek ini sangat mencabar untuk dicapai terutamanya jika seseorang berfikir untuk mempunyai sistem yang sama di negara membangun.
Di negara seperti India, tidak ada satu model yang diperkemas untuk mendapatkan perkhidmatan penjagaan kesihatan. Sesetengah perkhidmatan disediakan secara percuma di hospital milik kerajaan manakala sesetengah bahagian rakyat -terutamanya kumpulan berpendapatan atas dan sederhana atas- mempunyai polisi insurans swasta berasaskan risiko kesihatan mereka sendiri untuk menampung perbelanjaan perubatan tahunan mereka. Sebahagian kecil masyarakat diberikan perlindungan keluarga yang baik melalui majikan mereka.
Walau bagaimanapun, majoriti (kira-kira 80 peratus) daripada pembiayaan untuk perbelanjaan perubatan (termasuk akses kepada kemudahan dan ubat-ubatan) diuruskan melalui perbelanjaan di luar poket. Ini memberi beban yang besar bukan sahaja kepada pesakit tetapi kepada seluruh keluarga. Wang itu perlu diuruskan terlebih dahulu (kebanyakan masa ia dipinjam membawa kepada hutang) dan kemudian hanya perkhidmatan penjagaan kesihatan yang boleh digunakan. Kos yang tinggi dan meningkat untuk penjagaan kesihatan yang baik memaksa keluarga untuk menjual aset dan simpanan mereka dan senario ini mendorong 60 juta orang setiap tahun ke dalam kemiskinan. Keseluruhan sistem kesihatan India sudah mengalami tekanan yang teruk kerana kekurangan dana, infrastruktur dan sumber manusia.
Sempena Hari Kemerdekaan India yang ke-72, Perdana Menteri Narendra Modi telah mengumumkan dengan penuh semangat dalam ucapan awamnya menyampaikan kepada negara satu skim kesihatan baharu untuk rakyat di seluruh negara yang dipanggil 'Ayushman Bharat' atau Misi Perlindungan Kesihatan Nasional. The Ayushman Bharat skim ini bertujuan untuk menyediakan perlindungan kesihatan terjamin tahunan sebanyak INR 5 Lakh (sekitar GBP 16,700) kepada kira-kira 100 juta keluarga di seluruh negara sebagai permulaan. Semua penerima skim ini boleh memanfaatkan faedah tanpa tunai untuk penjagaan kesihatan menengah dan tertiari untuk seisi keluarga daripada hospital milik kerajaan dan juga milik swasta milik kerajaan di mana-mana sahaja di negara ini. Kriteria kelayakan adalah berdasarkan Banci Socio-Economic Cast (SECC) terkini yang digunakan untuk mengenal pasti pendapatan isi rumah dengan mengkaji pekerjaan dan kemudian mengklasifikasikan benefisiari yang sesuai. Ini telah menjana harapan baharu bagi sektor kesihatan di India.
Sebelum cuba merangka pelan perlindungan kesihatan nasional untuk mana-mana negara, kita perlu terlebih dahulu memahami apakah sebenarnya penentu sosial dan ekonomi kesihatan? Pelbagai dimensi kesihatan ditentukan oleh umur, jantina, faktor persekitaran seperti pencemaran dan perubahan iklim, gaya hidup akibat globalisasi dan pembandaran pesat dalam landskap sesebuah negara. Komponen yang kuat, terutamanya di negara membangun seperti India, adalah penentu sosial yang menganggap pendapatan peribadi keluarga dan kemiskinan.
Orang yang stabil dari segi kewangan tidak mengalami kekurangan nutrisi dan secara amnya lebih terdedah kepada masalah degeneratif yang berkaitan dengan usia. Sebaliknya, orang miskin menghadapi lebih banyak masalah kesihatan kerana pemakanan yang tidak baik, sanitasi, air minuman yang tidak selamat dan lain-lain. Oleh itu, di India, pendapatan adalah penentu kesihatan yang sangat penting. Penyakit berjangkit seperti tuberkulosis, malaria, denggi dan influenza semakin meningkat Ini ditambah lagi dengan peningkatan rintangan antimikrob akibat penggunaan antibiotik yang berlebihan. Negara sedang menghadapi masalah penyakit tidak berjangkit kronik seperti diabetes, penyakit kardiovaskular dan kanser. Ini menjadi punca utama kematian.
Sektor kesihatan India berada dalam peralihan didorong oleh penentu sosio-ekonomi kesihatan. Jadi, walaupun perlindungan penjagaan kesihatan disediakan kepada semua lapisan masyarakat, jika pendapatan mereka tidak meningkat dan mereka tidak mendapat perumahan dan jaminan sosial, maka terdapat peluang yang minimum untuk meningkatkan status kesihatan mereka. Adalah jelas bahawa peningkatan status kesihatan mana-mana orang adalah fenomena multifaktorial berbilang dimensi – pembolehubah bersandar yang bergantung kepada pelbagai pembolehubah tidak bersandar. Dan, penyediaan perlindungan penjagaan kesihatan yang baik hanyalah salah satu pembolehubah. Pembolehubah lain ialah perumahan, makanan, pendidikan, sanitasi, air minuman selamat dan lain-lain. Jika ini diabaikan, masalah kesihatan tidak akan dapat diselesaikan dan perlindungan penjagaan kesihatan yang ditawarkan tidak akan bermakna.
Di bawah Skim Ayushman Bharat, jumlah perbelanjaan untuk perlindungan kesihatan akan berdasarkan 'premium yang ditentukan pasaran' sebenar seperti yang digunakan oleh syarikat insurans. Untuk memahami sepenuhnya konsep skim sedemikian adalah untuk memahami terlebih dahulu apa sebenarnya yang dimaksudkan dengan insurans. Insurans ialah mekanisme kewangan untuk menjaga risiko yang berkaitan dengan situasi tertentu. Apabila syarikat insurans menyediakan 'insurans kesihatan', ia bermakna syarikat membayar perkhidmatan kesihatan kepada hospital melalui korpus yang telah mereka bina atau terima daripada premium yang diberikan oleh semua pencarum.
Dalam kata yang lebih mudah, wang premium inilah yang dikutip daripada pencarum yang kemudiannya dibayar kepada hospital oleh syarikat insurans. Ini adalah sistem pembayar pihak ketiga. Syarikat adalah pembayar dan untuk membayar perkhidmatan, ia mesti mempunyai jumlah wang yang mencukupi. Jadi, jika sejumlah n orang akan diberikan perlindungan kesihatan, maka x jumlah wang diperlukan setiap tahun dan ia perlu diketahui dari mana dana ini akan datang. Walaupun amaun x ditetapkan kepada angka yang rendah, katakan INR 10,000 setahun (sekitar GBP 800), penduduk Di Bawah Garis Kemiskinan (BPL) India adalah kira-kira 40 crore (400 juta) jadi berapa banyak jumlah yang diperlukan untuk menampung jumlah ini. orang setiap tahun. Ia adalah nombor gergasi!
Di bawah Ayushman Bharat kerajaan akan membayar jumlah ini dan akan bertindak sebagai 'pembayar' sementara juga menjadi 'penyedia'. Walau bagaimanapun, kerajaan tidak mempunyai pilihan selain menaikkan cukai langsung dan tidak langsung yang sudah sangat tinggi untuk negara membangun di India. Jadi, dana akhirnya akan datang ke poket rakyat tetapi kerajaan akan menjadi 'pembayar'. Ia perlu cukup jelas bahawa kewangan yang besar diperlukan untuk projek berskala ini dan lebih jelas tentang bagaimana kewangan itu akan ditanggung tanpa meletakkan beban cukai yang berat kepada rakyat.
Satu lagi aspek penting dalam melaksanakan dan melaksanakan skim kesihatan adalah untuk memastikan jenis budaya kerja yang betul termasuk amanah dan kejujuran serta ketelusan yang tinggi. Salah satu ciri teras Ayushman Bharat ialah federalisme kolaboratif dan koperasi serta fleksibiliti kepada semua 29 negeri di negara ini. Unit kesihatan milik kerajaan termasuk rumah jagaan dan hospital tidak dapat menampung sepenuhnya populasi yang semakin meningkat, pemain swasta mempunyai kepentingan utama dalam sektor kesihatan India. Jadi, projek sebegini memerlukan kerjasama dan kerjasama antara semua pihak berkepentingan– syarikat insurans, penyedia penjagaan kesihatan dan pentadbir pihak ketiga daripada kerajaan dan swasta dan dengan itu memastikan pelaksanaan yang lancar akan menjadi tugas yang besar.
Untuk mencapai pemilihan benefisiari yang adil, semua orang akan diberikan surat yang mempunyai kod QR yang kemudiannya akan diimbas untuk mengenal pasti demografi bagi mengesahkan kelayakan mereka untuk skim tersebut. Untuk memudahkan, penerima hanya perlu membawa ID yang ditetapkan untuk menerima rawatan percuma dan tiada dokumen pengenalan lain yang diperlukan walaupun kad Aadhar. Hanya pelaksanaan dan pelaksanaan skim kesihatan percuma yang berkesan jika dilakukan boleh menggoncang sistem kesihatan awam di India.
***
